زهی خمخانهٔ حیرت ، کلام هوش تسخیرت

دماغ موج می ، آشفتهٔ نیرنگ تقریرت

حدیث شکوه با این سادگی نتوان رقم کردن

گهر حل کردنی دارد مدادکلک تحریرت

شکایت نامهٔ بیداد محو بال عنقا شد

هنوز از ناله ام پرواز می خواهد پر تیرت

گرفتار وفا ننگ رهابی برنمی دارد

همه گر ناله گردم برنمی آ یم ز زنجیرت

جهانی در تغافلخانهٔ نازت جنون دارد

چه سحر است اینکه در خوابی و بیداری ست تعبیرت

نمی دانم چه دارد با شکست شیشهٔ رنگم

نگاه بیخودی هنگامهٔ میخانه تعمیرت

خیال صید لاغر انفعالی در کمین دارد

ز شرم خون من خواهد عرق برد آب شمشیرت

تحیرگر همه آیینه سازد دشت امکان را

نمی گردد حریف وحشت تمثال نخجیرت

دو عالم رنگ و یک گل اختراع صنع نازست این

قیامت می کشد کلک فرنگستان تصویرت

به پیری گشت بیدل طرزانشای تو شیرینتر

ندانم اینقدر لعل که قند آمیخت با شیرت